Δημήτρης Καζάκης στο AthensPost: Σήμερα μέχρι και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι η συνταγή εντός ευρώ και Ε.Ε.απέτυχε

Τον Δημήτρη Καζάκη τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι μέσα από την πλατεία Συντάγματος το 2011, την εποχή των Αγανακτισμένων. Ήταν τότε που βρισκόταν στο ίδιο τραπέζι με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιώργο Κατρούγκαλο. Φυσικά, όχι μόνο δεν έγινε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ όπως οι τρεις προηγούμενοι αλλά συνέχισε να υπερασπίζεται με τον ίδιο ζήλο τις απόψεις του, κάτι που ξέχασαν οι τότε «σύντροφοί» του.

Θεωρείται από πολλούς επικριτές του ότι αποτελεί το «λόμπι της δραχμής» αν και εκείνος θα τους ανταπαντούσε πως το λόμπι αυτό εκφράζουν σήμερα ο μέσος εργάτης, αγρότης, επαγγελματίας, άνεργος και εργαζόμενος.

Το AthensPost συνάντησε τον Δημήτρη Καζάκη ο οποίος μίλησε εφ’ όλης της ύλης. Από τις γαλλικές εκλογές, τη νέα συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές και την στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μέχρι τις θέσεις του για το εθνικό νόμισμα, το ΚΚΕ από το οποίο είχε αποχωρήσει και τις μελλοντικές συνεργασίες που ετοιμάζει μαζί με άλλες δυνάμεις.

Πριν τρεις εβδομάδες οι Γάλλοι πολίτες εξέλεξαν νέο Πρόεδρο τον Εμανουέλ Μακρόν. Θα ήθελα να κάνετε ένα σχόλιο για το εκλογικό αποτέλεσμα καθώς και το τι μέλλει γενέσθαι στη Γαλλία.

-Τηρουμένων των αναλογιών, η εκλογή του Μακρόν είναι μια επαναφορά της Πέμπτης Δημοκρατίας από ‘κει που ξεκίνησε. Από το καθεστώς Βισύ. Ο Μακρόν είναι ένας φυτευτός Πρόεδρος που από τραπεζίτης έγινε υπουργός και δεν είχε καμία πολιτική παιδεία. Το κυρίαρχο ζήτημα των εκλογών ήταν η εθνική αυτοδιάθεση του λαού, άσχετα αν το «παιχνίδι» αυτό το πήρε στα χέρια της η ακροδεξιά. Το αποτέλεσμα ήταν βολικό και για τον Μακρόν που βγήκε για να επιτελέσει το έργο που του ανέθεσαν Μέρκελ και τράπεζες αλλά και για τη Λεπέν που ναι μεν ήταν κατά του ευρώ αλλά όχι ενάντια των τραπεζών. Από την άλλη, ο Μελανσόν ζει στον απόηχο της γαλλικής Αριστεράς που απέτυχε παταγωδώς να εκφράσει την εργατική τάξη. Δεν έθετε θέμα Ε.Ε. και ευρωζώνης. Έλεγε απλώς να αλλάξει η πολιτική. Πλέον, οι Γάλλοι μπαίνουν σε μια μεταβατική φάση όπου θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα πάνε στην Έκτη και αληθινή Δημοκρατία ή θα μεταβληθούν σε ένα οργανικό στοιχείο της νέας αυτοκρατορίας που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών.

Πριν λίγες μέρες έκλεισε η συμφωνία για το 4ο μνημόνιο ανάμεσα σε κυβέρνηση και δανειστές. Μέχρι το κλείσιμο της συμφωνίας, πιστεύετε πως γινόταν πραγματική διαπραγμάτευση από πλευράς κυβέρνησης ή θεωρείτε ότι τα μέτρα είχαν προαποφασιστεί;

-Σε καμία περίπτωση. Καταρχάς δεν προβλέπεται καμία διαπραγμάτευση. Διαπραγμάτευση πραγματική σημαίνει να κάθεσαι ισότιμα στο ίδιο τραπέζι και να συζητάς ισότιμα τα ζητήματα που σε αφορούν. Όποιος γνωρίζει από διαπραγμάτευση, ξέρει ότι νικάει αυτός που την έχει λιγότερο ανάγκη. Άρα αφού είσαι από τους «αδύναμους», οφείλεις να έχεις εναλλακτικά σχέδια ώστε όταν «κολλήσει», να σηκωθείς να φύγεις και όχι να γυρίσεις πίσω με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν προβλέπεται. Αντίθετα, προβλέπεται μια κεκλεισμένων των θυρών μυστική διπλωματία δίχως να δημοσιεύονται πρακτικά. Άλλωστε, το ίδιο το μνημόνιο προβλέπει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν δικαιούται να καταθέτει νομοσχέδια εάν δεν έχει την έγκριση του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτό δεν γινόταν ούτε τον 19ο αιώνα. Η Ευρώπη χρειάστηκε να περάσει δύο Παγκόσμιους Πολέμους για να απαλλαγεί από τη μυστική διπλωματία, κάτι φυσικά που δεν έγινε.

Πώς εκτιμάτε την πορεία της ελληνικής οικονομίας; Υπάρχει περίπτωση με αυτή την πολιτική η Ελλάδα να βγει από την επιτροπεία ακόμα και με μια ελάφρυνση του χρέους;

-Το που οδηγείται η οικονομία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Νομίζω ο απλός επαγγελματίας ή εργαζόμενος μπορεί να εξηγήσει καλύτερα ότι θα πάει πολύ χειρότερα η χώρα. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο μεγαλύτερο χάλι της και βυθίζεται. Σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις, ακόμα και του ΔΝΤ, η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη ύφεση στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομίας από την εποχή του μεσοπολέμου. Έχουμε για έβδομη συνεχόμενη χρονιά μείωση των επενδύσεων σε ποσοστό του ΑΕΠ και φτάσαμε τις επενδύσεις της Υεμένης. Μόνο που αυτοί βρίσκονται σε πόλεμο. Η Συρία έχει περισσότερες επενδύσεις από εμάς. Από το 2020 δε, θα χρειαστεί να πληρώνουμε υπερδιπλάσιους τόκους μόνο στο χρέος γιατί μπαίνει και το κομμάτι που δεν πληρώνουμε μέχρι τώρα, του διακρατικού χρέους. Όσο για την ελάφρυνση χρέους, είναι επιμήκυνση. Θα πληρώνω τα «κερατιάτικα» και θα κρατηθώ πολλά περισσότερα χρόνια υπό καθεστώς κηδεμονίας.
Η υπόσχεση να βγούμε στις αγορές είναι υπόσχεση σε άμεση πτώχευση. Η μόνη επιχειρηματική τάξη που μπορεί να επιβιώσει είναι το οργανωμένο έγκλημα. Είτε δια της πολιτικής είτε δια του υποκόσμου.



Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις επικρατέστερος για πρωθυπουργός είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Ποια είναι η άποψή σας; Θα καταφέρει να εκλεγεί;

-Αυτός θα το βρει από τους ψηφοφόρους του. Γιατί νομίζεις ότι δεν θέλουν να γίνουν εκλογές; Βολεύει άπαντες αυτό. Όταν ένα κόμμα με στημένες δημοσκοπήσεις είναι κολλημένο στο 25% από το 35% που το εμφάνιζαν προ λίγων μηνών, σημαίνει ότι έχει καταρρεύσει. Το κόμμα της Δεξιάς δεν μπορεί να πείσει τους δεξιούς ψηφοφόρους. Οπότε τι μπορεί να παραχθεί από αυτή την κατάσταση; Ή η αποχή με το 20-30% του εκλογικού σώματος που είναι όμηροι των κομματικών ομάδων ή ένα νέο είδος ψηφοφόρου, ο πατριώτης ψηφοφόρος, όπως αποδείχθηκε με κορύφωση το δημοψήφισμα του 2015.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την χρεοκοπία της Ελλάδας. Είναι όμως μόνο πολιτικές αυτές οι ευθύνες;

-Όχι. Είναι και ποινικές. Όταν οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται τα κοινά και βάζουν υπογραφές ενώ πεθαίνει κόσμος, έχουν και ποινικές ευθύνες. Τις πολιτικές τις αποδίδει ο ψηφοφόρος, τις ποινικές η Δικαιοσύνη. Η πραγματική Δικαιοσύνη. Για αυτό και όλοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Όχι γιατί λήστεψαν τα δημόσια ταμεία. Προφανώς και το έκαναν αλλά πρώτα και κύρια για εσχάτη προδοσία και σφετερισμό της εξουσίας, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα. Από ‘κει και πέρα ας κρίνει η Δικαιοσύνη ποιος, πόσο, γιατί κλπ. Αυτός ο τόπος δεν μπορεί να αλλάξει σελίδα εάν δεν καθίσουν στο σκαμνί του κατηγορουμένου.

Πριν λίγο καιρό ακούσαμε την πρώην υπουργό Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, να λέει ότι μέχρι να πάμε στο δικό μας νόμισμα «θα τρώμε χαλίκια». Επίσης ακούσαμε δια στόματος Νίκου Στραβελάκη, σε συνέντευξή σας στον Real FM, ότι «είναι πραξικόπημα να προσφύγουμε στο Διεθνές Δίκαιο για να καταγγείλουμε το χρέος». Περιττό να αναφέρουμε ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα γίνουμε Βενεζουέλα, Βόρεια Κορέα κλπ. Θεωρείτε λοιπόν από την εμπειρία σας ότι όσοι εκφράζουν τέτοια λεκτική τρομοκρατία, πληρώνονται και από κάπου αδρά ή οι ερωτήσεις τους είναι απλά προϊόν άγνοιας;

-Οι περισσότεροι είναι υπόδικοι. Η κ. Διαμαντοπούλου έχει να λογοδοτήσει για πολλά. Μόνο το γεγονός ότι πρότεινε ως υπουργός Παιδείας για επίσημη γλώσσα του κράτους την αγγλική, αυτό λέει πολλά. Πέραν αυτού, έχει εμπλακεί στα μεγαλύτερα σκάνδαλα της τελευταίας 20ετιας. Ο κ. Βενιζέλος μας είπε ότι θα έχουμε εμφύλιο πόλεμο. Βέβαια, σε μια ευνομούμενη πολιτεία θα έπρεπε ο εισαγγελέας να τον αρπάξει αμέσως για πρόκληση πανικού. Αυτό είναι απειλή, δεν είναι εκτίμηση. Από ‘κει και πέρα, πολλοί «καθηγητάδες τα παίρνουν χοντρά». Είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων τραπεζών κλπ. Στη καταδίκη του Πρύτανη της Παντείου Μεταξόπουλου που το κατέκλεψαν, μάρτυρες υπερασπίσεως ήταν ο Σημίτης, ο Κουβέλης, ο Βενιζέλος και όλο το «ανφαν γκατέ» της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Δεν μπορώ να δεχθώ οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση με υπόδικους.
Η μόνη σοβαρή μελέτη έγινε στην Αγγλία το 2012 από το δεύτερο πιο σημαντικό βραβείο μετά το Νόμπελ Οικονομίας, το Wolfson Prize το οποίο κέρδισε μια ομάδα Βρετανών οικονομολόγων που απέδειξε πως γίνεται ομαλά η μετάβαση από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα. Ενώ το εθνικό νόμισμα είναι η αφετηρία σου, δεν είναι και ικανή συνθήκη να προσωρήσεις μπροστά. Χρειάζεται σύστημα πολιτικών.

Εσείς προσωπικά αλλά και το κόμμα σας, το ΕΠΑΜ, υποστηρίζετε από την αρχή της κρίσης την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. Ποια είναι τα 4-5 βασικά βήματα που θα πρέπει να κάνει ένα μεταβατικό κράτος για να μην πάμε σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες;

-Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να καταγγείλει μονομερώς το καθεστώς κατοχής που έχει υποστεί η χώρα στον ΟΗΕ. Οτιδήποτε έχει συμβεί στα 7-8 χρόνια κατοχής, είναι άκυρο και δεν λογίζεται. Παίρνεται πίσω. Στη συνέχεια πρέπει να κάνει χρήση του άρθρου 50 για να απαλλαχθεί από τα δεσμά της Ε.Ε. και του ευρώ. Να ελέγξει την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας η οποία θα καταργηθεί και στη θέση της θα μπει μια καινούρια τράπεζα 100% δημόσια, υπό την επίβλεψη του Κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα, επαναδραστηριοποιείται το Νομισματοκοπείο στο Χολαργό και επιβάλλεται έλεγχος κίνησης κεφαλαίων, όχι όπως στα capital control, αλλά όσοι θέλουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους από έξω προς τα μέσα ή και αντίστροφα να φορολογούνται.

Ποιο θα είναι το μεσοδιάστημα της μετάβασης από ευρώ σε εθνικό νόμισμα; Υπάρχουν διαθέσιμα συναλλαγματικά αποθέματα ώστε να τα βγάλουμε πέρα μέχρι τότε;

-Θα πάρει 6 με 8 μήνες. Μέχρι τότε θα λειτουργούμε με ευρώ αλλά δεν θα το ζητάμε από τον Ντράγκι. Θα κινούμαστε με το ευρώ που θα μπορούμε να δημιουργήσουμε ηλεκτρονικά δια μέσου των τραπεζικών συναλλαγών και το χαρτονόμισμα θα κινείται στην ελληνική οικονομία γύρω στα 29-30 δις ευρώ. Υπάρχουν δηλαδή αποθέματα. Από ‘κει και πέρα, μέσα στα πρώτα 24ωρα θα απαλλαγεί ο κόσμος από τα χρέη του (ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, Δημόσιο), θα του επιστραφεί η κατασχεμένη περιουσία και όσοι επένδυσαν σε πλειστηριασμούς θα χάσουν τα λεφτά τους. Από την στιγμή λοιπόν που θα έχει εισόδημα ο κόσμος γιατί να πάει στραβά η κατάσταση;

Όταν επιστρέψουμε στη νέα δραχμή, τι θα συμβεί με τις καταθέσεις των απλών πολιτών, ποια θα είναι η ισοτιμία της και ποια η υποτίμησή της; Ποιος καθορίζει τελικά την ισοτιμία και την υποτίμηση ενός νομίσματος;

-Καταρχάς οι καταθέσεις δεν θα αλλάξουν. Οι πολίτες θα μπορούν με μια χρεωστική κάρτα στην αρχή ή με άλλο τραπεζικό μέσο να αξιοποιούν τα χρήματα που έχουν στο λογαριασμό τους. Όταν αλλάξουμε το νόμισμα, ο πολίτης θα έχει ευρώ αλλά όταν πάει στο ΑΤΜ να πάρει χαρτονομίσματα, θα πάρει χαρτονομίσματα του νέου νομίσματος στην τρέχουσα ισοτιμία της ημέρας. Στο εξωτερικό φυσικά θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ευρώ. Βέβαια με τη νέα δραχμή, αυτός που θα προτιμήσει να κρατήσει τις καταθέσεις του σε ευρώ θα κάνει μέγιστο λάθος διότι θα είναι πιο ισχυρή από το ευρώ και θα είναι ένα νόμισμα ταχύτατα αναπτυσσόμενης οικονομίας έναντι ενός κοινού νομίσματος που καταρρέει. Η υποτίμηση απ’ την άλλη είναι καθαρά πολιτική απόφαση και έχει να κάνει με τι σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών θέλεις. Εμείς πιστεύουμε ότι τουλάχιστον στην αρχή θα έχουμε μια ρυθμιζόμενη ελεύθερη οικονομία.

Από την στιγμή που κηρύττουμε στάση πληρωμών, χρεοκοπούμε και επίσημα. Πόσες φορές στην ιστορία έχουμε χρεοκοπήσει ως κράτος;

-Όταν κηρύξεις στάση πληρωμών, εξαρτάται σε ποιο πλαίσιο το κάνεις. Στη διεθνή ορολογία υπάρχουν δύο όροι: το “default” (πτώχευση) λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης χρέους και το “repudiation” (καταγγελία). Το repudiation είναι διαδικασία που εγκαλείς για το χαρακτήρα του χρέους, όχι για το αν μπορείς να το πληρώσεις. Για αυτό εμείς λέμε μη αναγνώριση και διαγραφή του. Τώρα, την πρώτη φορά χρεοκοπήσαμε πριν γίνουμε κράτος στα πρώτα δάνεια της ανεξαρτησίας επί Καποδίστρια, το 1828. Όπως έλεγε και ένας Αμερικανός οικονομολόγος στα 1870, ο Singer, η Ελλάδα γεννήθηκε ως χρεοκοπημένο κράτος. Η δεύτερη χρεοκοπία έγινε το 1845. Η αιτία ήταν τα «παρκερικά», η απειλή δηλαδή του βρετανικού στόλου στο Φαληρικό Όρμο να βομβαρδίσει την Ελλάδα εάν δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των Εγγλέζων, κάτι που οδήγησε αργότερα στη παραχώρηση του Συντάγματος. Η τρίτη χρεοκοπία ήταν επί Τρικούπη το 1897 όταν και επιβλήθηκε ο Δ.Ο.Ε. Η τέταρτη έγινε το 1932 επί Βενιζέλου ο οποίος κήρυξε στάση πληρωμών προς όλα τα δάνεια. Μάλιστα, προς απάντηση στους κήνσορες της τότε εποχής που έλεγαν ότι θα καταστραφούμε, είχε γράψει ένα εξαιρετικό άρθρο στα «Αθηναϊκά Νέα» με τίτλο «Η Ελλάς χρεοκοπεί αλλά δεν χάνεται». Η πέμπτη είναι η τωρινή.

Το τελευταίο διάστημα πολλοί οικονομολόγοι που τάσσονταν υπέρ της παραμονής στο ευρώ πάση θυσία, τώρα είναι ένθερμοι υποστηρικτές του εθνικού νομίσματος. Πώς κρίνετε την αλλαγή στάσης τους;

-Είναι ένα δεδομένο πλέον. Όσοι λέγαμε από την αρχή ότι σε αυτή τη χρεοκοπία δεν μπορείς να γλιτώσεις εντός ευρώ και Ε.Ε., δεν είχε συσσωρευτεί όλο αυτό το καταστροφικό δυναμικό που συσσωρεύτηκε μετά από 7 χρόνια. Σήμερα, μέχρι και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι η συνταγή απέτυχε. Το δυστύχημα με αυτούς τους ανθρώπους όμως είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται το δημοκρατικό περιεχόμενο αυτού του αιτήματος. Το πρώτο και κύριο δεν είναι το νόμισμα. Είναι η εθνική κυριαρχία αυτού του λαού. Για αυτό και άργησαν να κατανοήσουν το πρόβλημα.

Την άποψη περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα υποστηρίζουν επίσης ο κ. Λαπαβίτσας, ο κ. Κατσανέβας, ο κ. Αλαβάνος κ.α. Γιατί όμως να υπάρχουν διαφωνίες ακόμα και στο δικό σας αν θέλετε «στρατόπεδο», εφόσον συμφωνείτε στο στοιχειώδες;

-Πρώτα απ’ όλα δεν λέμε το ίδιο πράγμα πολιτικά, όχι τόσο οικονομικά. Υπάρχουν σοβαρές διαφορές στην οικονομική ανάλυση που κάνει ο καθένας και στον τρόπο που υποστηρίζει το αίτημα ο καθένας. Για παράδειγμα, εμείς δεν λέμε για υποτιμήσεις όπως ο κ. Λαπαβίτσας. Θεωρούμε ότι η πολιτική υποτιμήσεων όχι μόνο δεν βοηθά μια οικονομία στην ανταγωνιστικότητά της αλλά ενισχύει τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την κερδοσκοπία. Επίσης, δεν είμαστε υπέρ του διπλού νομίσματος όπως ο κ. Κατσανέβας. Όσο το καθαρτήριο είναι μεταβατική φάση για την κόλαση, άλλο τόσο είναι το διπλό νόμισμα για το εθνικό. Όμως το βασικό είναι ότι εμείς δεν θέλουμε επιστροφή πίσω στην παλιά δραχμή. Θέλουμε να πάμε μπροστά με ένα νέο εθνικό νόμισμα, τη δραχμή της απελευθέρωσης και της ελευθερίας.

Το ΕΠΑΜ σε ποια φάση βρίσκεται; Συζητάτε με άλλες πολιτικές δυνάμεις για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου πατριωτικού και δημοκρατικού μετώπου;

-Έχει διαμορφωθεί γύρω από το ΕΠΑΜ μια στεφάνη δυνάμεων, κινημάτων και προσωπικοτήτων την οποία εμείς δεν την έχουμε βγάλει στη δημοσιότητα γιατί δεν θέλουμε να δώσουμε πατήματα προσωπικών διενέξεων και διαφορών. Το «γιατί αυτός και όχι εγώ». Πολύ σύντομα όμως θα βγούμε μπροστά ιδρύοντας μια «Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία» ή όπως αλλιώς ονομαστεί. Ήδη συζητάμε με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και είμαστε σε καλό δρόμο. Βέβαια δυστυχώς, έχει σοβαρά «βαρίδια» μέσα στο κόμμα του. Δεν θα ανακατευτούμε όμως σε αυτή την ιστορία, είναι δικό του θέμα. Όσο για το ΕΠΑΜ, βρίσκεται στην καλύτερη φάση που έχει βρεθεί για τρεις λόγους. Πρώτον, γιατί είναι ο μόνος πολιτικός φορέας στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε «από τα κάτω» και παρά τις πολιτικές του ήττες, επέκτεινε την κοινωνική του επιρροή. Δεύτερον, γιατί διαμόρφωσε αφοσίωση στο πλαίσιο κοινών στόχων και όχι ιδεολογίας, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, με εξαίρεση την Φιλική Εταιρεία και το ΕΑΜ με τους οποίους δεν μπορούμε να συγκριθούμε και τρίτον, γιατί έχει ισχυρότατο ακροατήριο και στα «αριστερά» και στα «δεξιά».

Κάθε χρόνο οτιδήποτε λέτε επαληθεύεται αρνητικά. Υπάρχει όμως έστω και μια φορά κατά την οποία κάνατε λάθος είτε ως Δ. Καζάκης είτε ως ΕΠΑΜ;

-Το γεγονός ότι υπερτίμησα τις δυνάμεις του ελληνικού λαού. Αυτό οφειλόταν βεβαίως στο γεγονός ότι κινιόμουν σε χώρους αρκετά πολιτικοποιημένους με ιδεολογική ταυτότητα. Δεν εκτίμησα έγκαιρα το πόσο βαθιά ήταν η αποσύνθεση της κοινωνίας, άρα το πόσο σφιχτή θα έπρεπε να ήταν η οργάνωση του ΕΠΑΜ. Για αυτό και ήμασταν πολύ πιο χαλαροί από όσο το απαιτούσε η κατάσταση. Με αυτή την έννοια, σε αυτό «έπεσα έξω». Τώρα όσο για το ό,τι έχουμε πει έχει συμβεί και δεν έχει ακόμα συμβεί, «ας κρατήσουμε μια πισινή».

Είστε ένας άνθρωπος που προέρχεστε ιδεολογικά από το ΚΚΕ αλλά φύγατε το 1996 λόγω απογοήτευσης. Ποια είναι η γνώμη σας σήμερα για το κόμμα του Περισσού;

-Το ΚΚΕ ήταν ένα κόμμα που γεννήθηκε σε μια ιστορική στιγμή στη Ελλάδα για να εκφράσει κάτι νέο. Από τότε που το εξέφρασε όμως μέχρι την κορύφωσή του την εποχή του ΕΑΜ, είχε μια εσωτερική αντίφαση. Ή είναι κόμμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Έλληνα εργάτη, αγρότη και γενικώς του Έλληνα ή είναι ένα κόμμα με το ένα πόδι στη Μόσχα και το άλλο στην Αθήνα. Αυτή η εσωτερική του αντίφαση είχε ως αποτέλεσμα το ΚΚΕ να έρθει αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Σήμερα, είναι ένα καθαρά κρατικοδίαιτο κόμμα το οποίο καπηλεύεται τα σύμβολα του παλιού ιστορικού ΚΚΕ και εκφράζει ό,τι πιο χυδαίο και εκφυλισμένο έχει η σημερινή κοινωνία. Για αυτό και αποδεικνύεται τραγικά συντηρητικό και αντιδραστικό. Άλλωστε στο 20ο του συνέδριο υιοθέτησε πλήρως την προπαγάνδα των πιο τυχοδιωκτικών κύκλων ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα καταστραφούμε.

Στο τελευταίο συνέδριο του ΕΠΑΜ, δεσμευτήκατε ότι σε περίπτωση αθέτησης υποσχέσεων να υπάρξει δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των στελεχών σας υπέρ του λαού. Πείτε μας δύο λόγια για το πώς οδηγηθήκατε σε αυτή την πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα πολιτική απόφαση.

-Μας απασχολούσε από την αρχή και ήταν στα πλαίσια του νέου Συντάγματος που ζητάμε για τη χώρα. Ένα δημοκρατικό Σύνταγμα που να μην επιτρέπει στην εκάστοτε εκτελεστική εξουσία να σφετερίζεται την εξουσία εις βάρος του λαού ή να διαπράττει πράξεις σαν κι αυτές που έχουμε ζήσει τουλάχιστον στα 7 τελευταία χρόνια. Ένα από τα καινούρια στοιχεία που θέλουμε να μπει στο Σύνταγμα είναι η ποινική ευθύνη των κομμάτων και των πολιτικών, ξεκινώντας από αυτό που σου υπόσχονται γιατί από ‘κει ξεκινάνε όλα. Ο πολιτικός που άλλα υπόσχεται και άλλα πράττει πρέπει να λογοδοτήσει για αυτά που έλεγε προεκλογικά. Είναι μια νομικο-πολιτική δέσμευση που έχει εξεταστεί και από νομικούς.

Εάν εκλεγείτε στο Κοινοβούλιο τι σκοπεύετε να πράξετε και πώς σχεδιάζετε να κινηθείτε;

Το Κοινοβούλιο σου προσφέρει δύο μεγάλα πράγματα αν θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις. Πρώτον, βήμα πλατύτατης αφύπνισης του λαού και δεύτερον, μοχλός μεγάλης κινητοποίησης. Εμείς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το Κοινοβούλιο για να γίνουμε γνωστοί μέχρι και τον τελευταίο Έλληνα ώστε να μπορεί να μας κρίνει αν αυτά που του λέμε είναι αυτά που του ταιριάζουν. Τι με ενδιαφέρει εμένα να μπω στη Βουλή και να κάνω καλύτερη αντιπολίτευση από το ΚΚΕ; Τότε θα λειτουργούσαμε ως άλλοθι για το υπάρχον σύστημα όπως έλεγε ο κ. Βορίδης. Εμείς έχουμε την πλειοψηφία και περνάμε τα νομοσχέδια και εσείς που είστε μειοψηφία κάνετε αντιπολίτευση. Κάτι τέτοιο δεν το επιδιώκουμε.
Στο ΕΠΑΜ έχουμε παλιούς συμφοιτητές του Μάκη Βορίδη. Ένας από αυτούς φέρει ακόμα το σημάδι από το τσεκούρι του. Ο συμφοιτητής του στη Νομική Σχολή. Ξέρουμε ποιος είναι ο Βορίδης. Είναι ο γνωστός ο κύριος.

Στα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια έχετε να εμφανιστείτε πάνω από 4 χρόνια. Αληθεύει το γεγονός ότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ σας έχουν στη «μαύρη λίστα»;

-Ναι. Μου έχουν δείξει τη λίστα δημοσιογράφοι και είμαι «Πρύτανης». Είμαι δηλαδή μέσα στα ονόματα που δεν επιτρέπεται να καλούνται σε λαοφιλείς εκπομπές. Αλλά υπάρχουν και άλλες σημαντικές προσωπικότητες. Μιλάμε για ουρά ονομάτων. Κάποιοι το τηρούν, κάποιοι άλλοι ελάχιστα.

Οι εκλογές είναι κατά τη γνώμη σας λύση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε γιατί πολύς κόσμος θεωρεί πως δεν έχει νόημα ακόμα και να ψηφίσει κάποιο μικρό κόμμα αφού τα πράγματα δεν αλλάζουν.

-Μπορούν να αποτελέσουν λύση κάτω από τις προϋποθέσεις που σου έβαλα. Αν υπάρξουν δηλαδή δυνάμεις που μπορούν να αξιοποιήσουν τις βουλευτικές εκλογές σαν μοχλό συγκρότησης και κινητοποίησης του κόσμου. Μόνο έτσι.

Κλείνοντας θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα προς τον ελληνικό λαό.

-Να φροντίσει να γλιτώσει το ταχύτερο δυνατό. Αν δεν θέλει να γλιτώσει έχει δύο επιλογές: ή να πάρει ένα ξυράφι και να κόψει το λαιμό του ή να αλλάξει χώρα. Προσωπικά πάντως δεν ξέρω κάποια άλλη χώρα που να είναι καλύτερα από την Ελλάδα. Αυτό βέβαια είναι δική μου αντίληψη και για αυτό το λόγο μένω εδώ.

Τώρα όσο για το που μπορείτε να βρείτε διαδικτυακά τον Δημήτρη Καζάκη, η απάντηση είναι εδώ:
Blogger Page: dimitriskazakis.blogspot.gr
Facebook Page: Dimitris Kazakis